Językiem urzędowym Republiki Bułgarii jest bułgarski, który pod wieloma względami jest podobny do innych języków słowiańskich, ponieważ należy do tej samej grupy językowej (słowiańska grupa rodziny indoeuropejskiej). Główna różnica między językiem bułgarskim a większością języków słowiańskich polega na tym, że Bułgarzy nie używają przypadków. Ponadto w ich wypowiedziach pojawiają się przedimki określone i nieokreślone. Na piśmie Bułgarzy używają cyrylicy, ale ich alfabet nie zawiera niektorych liter. ъ” jest wymawiane jako samogłoska o brzmieniu podobnym do szerszego „a”.
W ciągu dziejów język Bułgarii uległ znaczącym zmianom. W jego rozwoju wyróżnia się trzy główne okresy: język starobułgarski, środkowy bułgarski i nowy język bułgarski, używany od XVI wieku do dnia dzisiejszego.
Język starobułgarski wchłonął wiele słów zapożyczonych od Greków i Rzymian. Wynikało to z ubogiego słownictwa języka starobułgarskiego, który nie był przystosowany do życia gospodarczego i politycznego, ale odzwierciedlał głównie życie rodzinne.
Następnie, począwszy od XV wieku, po podboju Bułgarii przez Turków, słownictwo tureckie wpłynęło na język bułgarski. Według obliczeń naukowców w połowie XIX wieku około jednej szóstej bułgarskich słów było pochodzenia tureckiego. W XVIII wieku język turecki był tak rozpowszechniony, że w niektórych wsiach mieszkańcy mówili wyłącznie tym językiem, całkowicie zapominając po bułgarsku.
Szczególnie silny wpływ na gospodarkę miał wpływ języka tureckiego. Z języka greckiego zapożyczono głównie słowa związane z obrzędami kościelnymi. Począwszy od XIX wieku język bułgarski zaczął ulegać wpływom rosyjskiego, przez który pojawiło się wiele słów związanych z międzynarodowym życiem politycznym.
Literacki nowoczesny bułgarski zaczął się rozwijać dopiero w XIX wieku po osłabieniu imperium tureckiego i w związku z rozwojem bułgarskiej burżuazji handlowej. Dopiero w XIX wieku język został pozbawiony form przypadków, pojawił się rodzajnik określony. Główną różnicą między językiem bułgarskim a innymi językami grupy słowiańskiej jest obecność dziewięciu czasów czasownika i czterech nastrojów.
Dialekty wschodnie stały się podstawą do powstania współczesnego języka Bułgarii. Uważa się, że Słowianin wcale nie jest trudny do nauczenia się języka bułgarskiego. Jednak nie zawsze tak jest. Ze względu na znaczne różnice fonetyczne nie każdy turysta jest w stanie rozróżnić poszczególne słowa w ciągłym strumieniu mowy okolicznych mieszkańców.
Ponadto język bułgarski słynie z tego, że zawiera wielu tak zwanych fałszywych przyjaciół tłumacza. Na przykład słowo „góra” w tłumaczeniu z bułgarskiego oznacza „las”. „Bulka” wcale nie jest produktem mącznym, ale „panną młodą”. Łajka oznacza rumianek, cyna oznacza ołów, a stół oznacza krzesło. W języku jest wiele takich przykładów, więc turyści muszą starannie budować swoją mowę i uważnie słuchać tego, co się im mówi.
Inną cechą, która może utrudnić komunikację z Bułgarami, jest ich język niewerbalny. Tak więc potrząsanie głową z boku na bok oznacza potwierdzenie, a lekki obrót głowy od lewej do prawej jest gestem pytającym.
Obecnie język angielski stał się najczęściej używanym językiem w Bułgarii, ale starsze pokolenie pamięta także rosyjski, który był obowiązkowo uczony w szkołach aż do rozpadu Związku Radzieckiego.
Język bułgarski jest zbliżony do języków słowiańskich i cech struktury imion. Do XX wieku nazwisko było patronimiczne. Współczesne bułgarskie nazwy pochodzą z różnych epok. Najstarsze są imiona słowiańskie. Są też nazwy łacińskie. Nazwiska muzułmańskie są dość rzadkie. Ostatnio modne stało się nazywanie dzieci, zwłaszcza dziewczynek, imionami pożyczonymi.
Autorstwo: bulgariastreet.pl